Μαυρούδι Θεοδωρακάκου 2006
Μαυρούδι 100%. Λακωνία. Οικογενειακή επιχείρηση, ιδιόκτητοι αμπελώνες 400 στρεμάτων, ποικιλίες: Κυδωνίτσα, Ασύρτικο, Μοσχάτο μικρόρωγο,
Μονεμβασιά, Μαυρούδι, Αγιωργίτικο. 3 λευκές ετικέτες, 2 ροζέ, 3 ερυθρές, 1 γλυκό παλαιωμένο
Το Μαυρούδι είναι ποικιλία των Βαλκανίων, αλλά κυρίως βόρειας Ελλάδας και νότιας Βουλγαρίας. Μέχρι πρότινος το βρίσκαμε σε χαρμάνια (Άβατον Γεροβασιλείου κ.α.) αλλά πλέον και μονοποικιλιακό (Ανατολικός, Τσάνταλης). Θεωρητικά του Νίκου Θεοδωρακάκου δεν είναι ίδιος κλώνος dna. Πρακτικά εμένα μου βγάζει το βουλγάρικο οργανοληπτικά, μαύρο, αραιό, πολύπλοκο, σύνθετο, γοητευτικό, πινονουαρίζει, αλλά χωρίς την υψηλή οξύτητα. Οι φυτεύσεις έχουν μέγιστη ηλικία 25 έτη. Πάμε να δούμε πως παλιώνει.
Ανοιχτό μπορντώ με λίγο μαύρο, χωρίς μπλε. Έντονη οξύτητα στη μύτη αρωματισμένη με κέδρο, βύσσινο και μαυροκέρασο, λίγο κασίς, λίγο μαύρο πιπέρι και ουρά από αποξηραμένα δαμάσκηνα, κορινθιακή και βύσσινο. Διατηρεί μια αναπάντεχη νεότητα τυλιγμένη σε κουκούλι οξύτητας, χαρμανιασμένη υπέροχα με τα τριτογενή προαναφερθέντα, ειδικά αν υπολογίσεις τις 2 ώρες καράφα ήδη (σε στενό μαρκάρισμα συνεχώς). Ξέρω κρασιά θα τα είχα μαζέψει απ το πάτωμα, αυτό το κρατήσαμε άλλες 2 ώρες και το τελευταίο ποτήρι ήταν το καλύτερο. Η φινέτσα συνεχίζεται στο στόμα με την οξύτητα να εξισοροπείται από φρέσκα και αποξηραμένα μαύρα φρούτα, χωρίς μαρμελάδες, σχεδόν αραιό, με πολύ μακρύ τελείωμα. Κλασσική υποστήριξη από μισοψημένη μοσχαρίσια μας επέτρεψε να αδειάσουμε αργά το περιεχόμενο της καράφας, ενώ το κρασί βελτιωνόταν σταθερά στα ποτήρια μας. Κλασάτο και κομψό μάλλον παρά εντυπωσιακά γεμάτο, σπάνιο και γαμάτο. Δοκιμάσαμε 3 ποτήρια, ήταν καλύτερα στο Chef & Sommelier Open Up Soft. Από τα κρασιά που μετά τη μέση της καράφας τα μυρίζεις διαρκώς και πίνεις πολύ αργά για να μην διαρκέσουν περισσότερο.
Είχε το σφρίγος, το γκάζι και την ένταση του τριζάτου 2017 που δοκίμασα πρίν μπει στο βαρέλι; Όχι. Τότε γιατί σας ζαλίζω σαν να είναι καλύτερο; Μια στιγμή, δεν είπα καλύτερο. Ας πάρουμε μια Τζάγκουαρ ΜΚ 2, δεν είναι πιο γρήγορη ούτε πιο δυνατή απο την ΧΚ 8, αλλά η βόλτα είναι μαγική, μοναδική και αφήνει αυτήν την εντύπωση χαρακτήρα και κλάσης που τα νιάτα δεν μπορούν να έχουν. Η σπανιότητα είναι άλλο θέμα, θα είστε τυχεροί-ες να βρείτε και να απολάυσετε μία φιάλη, όπως και μία βόλτα με την ΜΚ 2.
Το Μαυρούδι του Κτήματος Θεοδωρακάκου παλαιώνει με χάρη, η αρχική υψηλή οξύτητα όταν ανοίγεις τη φιάλη μαλακώνει στην καράφα και μάλλον βοηθά στη συντήρηση του κρασιού, που δείχνει να έχει άλλα 5 χρόνια φινέτσας μπροστά του. Όχι, δεν υπερβάλλω, είχα την τύχη να δοκιμάσω το 2001 πριν 20 μέρες στο οινοποιείο και έπαθα. Η επίγευση έμεινε μαζί μου σε όλο το 3ωρο ταξίδι επιστροφής.