Κυδωνίτσα Θεοδωρακάκου 2019
Κτήμα Θεοδωρακάκου Κυδωνίτσα 2019, οι αγκινάρες και η Renee Flemming. 30/4/2020. Έχω αναφερθεί ξανά στον συγκεκριμμένο οινοποιό, είναι ο άνθρωπος που
έκανε την Κυδωνίτσα γνωστή στο πανελλήνιο, πολύ πριν γίνει ανερχόμενη ποικιλία, λίγο πριν το 2000 οι πρώτες φυτεύσεις, λίγο μετά το 2000 οι πρώτες οινοποιήσεις και μαζί με το Μαυρούδι του είναι το σήμα κατατεθέν του.
Ανοιχτό κίτρινο. Στη μύτη πεντακάθαρο κυδώνι, λάιμ, ξύσμα γκρέιπφρουτ, λευκόσαρκα ροδάκινα και νεκταρίνια, αγουρωπός ανανάς, πεπόνι. Πεισσότερο από μέτρια οξύτητα που ξεγελάει για μέτρια, λόγω πληθωρικού σώματος και έντασης άνω του μετρίου, ενώ μέτριο παραμένει το αλκοόλ. Σχεδόν μακρά επίγευση, απολαυστική , εκτιμώ εξ αιτίας της εξαιρετικής ισορροπίας του λευκού σαρκώδους χαρακτήρα αρωματικά και γευστικά και της οξύτητας, όπως εξηγώ παρακάτω.
Ένα θέμα που ανακύπτει συχνά ανάμεσα σε εμάς τους εραστές του κρασιού είναι πως να πείσουμε τόσο τους φίλους του, όσο και τους οινοποιούς και τα δίκτυα διανομής να μην κυκλοφορούν τα κρασιά πολύ νωρίς, ώστε να προλάβουν να ψηθούν, να γεμίσουν, να ολοκληρωθούν πριν εμφιαλωθούν. Δυστυχώς οι εραστές δεν είναι ποτέ αρκετοί ώστε να έχουν επιρροή στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Παρ’ όλα η ιδιαιτερότητα της εμπειρίας με αναγκάζει να τη μοιραστώ μαζί σας.
Δοκίμασα τις φρέσκες Κυδωνίτσες στην έκθεση των Οίνων Πελοποννήσου και ενώ είχαν καταπληκτική μύτη δομή και κομψότητα, το σώμα ήταν ακόμα ανεπαρκές για την ποικιλία και για την πολύ καλή χρονιά. Είχαν όμως εμφιαλωθεί 10 με 30 μέρες νωρίτερα και όπως τα υπόλοιπα λευκά και ροζέ κρασιά της έκθεσης ήταν κυρίως πολλά υποσχόμενα. Είχα επίσης δοκιμάσει το σημερινό κρασί γύρω στα μέσα Μαρτίου και ενώ ξανά είχε εξαιρετική φινέτσα και ισορροπία με πολύ ωραία τονισμένη την οξύτητα, μου έλλειπε λίγο ψαχνό.
Εδώ αξίζει να αναφέρω πως με την ευκαιρία του κορωνοϊού που δεν προλάβαμε να δοκιμάσουμε τα κρασιά του 2019 στο Οινόραμα ή στην εστίαση, μας δίνεται η χρυσή ευκαιρία να τα δοκιμάσουμε από δω και μπρος "ψημένα" και όχι άγουρα, να έχουν γεμίσει, και αυτό σε μια καταπληκτική χρονιά όπως το 2019. Πράγμα που με τη σειρά του θα επιτρέψει στους παραγωγούς να αφήσουν την εσοδεία 2020 να ολοκληρωθεί με την ησυχία της στις δεξαμενές ως την επόμενη άνοιξη πριν εμφιαλώσουν, εφ'όσον εμείς θα πίνουμε τα καταπληκτικά περσινά. Στο υπόγειο-βάθους 5 μέτρων που έπαιρνα μια καταπληκτική ρετσίνα ως το 1995 οι γνώστες δεν πίναμε γιοματάρι του Αγ Δημητρίου, ως είθισται, αλλά μετά το Φλεβάρη, όπως οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Οι αγκινάρες τώρα θεωρούνται wine killers, δηλαδή εξουδετερώνουν υποτίθεται τα αρώματα του κρασιού. Υπάρχει λοιπόν ένα απαγορευτικό στον αγγελικό κόσμο του κρασιού, ένα τζιζ, που απόψε με είχε καβαλήσει ο διάολος ξανά και αποφάσισα να το αγνοήσω εκ νέου, παρ’ όλο που το πιάτο που σχεδίασα τις είχε στη χειρότερη για την περίσταση εκδοχή: ωμές. Και γιατί όχι μια ενδεδειγμένη ρακή Νικολετόπουλε; Επειδή πεινούσα και το πιάτο ήταν πάστα με ωμές αγκινάρες, σκόρδο, άνιθο, λαδολέμονο και άφθονο τριμμένο τυρί, παρμεζάνα και ξυνοτύρι Νάξου. Γιατί δεν άνοιξα ένα κρασί με ακόμα υψηλότερη οξύτητα; Επειδή η Κυδωνίτσα ήταν παγωμένη και πεινούσα και έχω ροπή προς τα εκιπίνδυνα, όπως έλεγε κάποτε ο γιος μου.
Ετοίμασα το πιάτο, έτριψα και ξανάτριψα τυριά, το ανακάτεψα και ξανάτριψα, πράσινο πιπέρι, δοκίμασα, εξαιρετικό, άνοιξα και το κρασί αποφασιστικά και σερβιρίστικα. Αποκάλυψη! Η μύτη όπως πριν εξαιρετική, αλλά το κρασί είχε μπει πλέον σε ροπή στρέψης: το σώμα είχε γεμίσει και όχι μόνο δε λύγισε ή αποπροσανατολίστηκε αλλά πιάσανε κουβεντολόι κανονικό με τις αγκινάρες, ενώ η Renee Femming ερμήνευε την Εύθυμη Χήρα στη σκηνή της ΜΕΤ(New Yοrk Metropolitan Opera) σε δωρεάν αναμετάδοση λόγω κορωνοϊού. Ήταν μια καταπληκτική βραδυά, το κρασί με το φαγητό έδειχναν πλασμένα το ένα για το άλλο ενώ η Renee στις ομορφιές της, με την εξαιρετική μουσική του Franz Lehar και σε ρόλο που της πήγαινε γάντι, μου έκλεινε συνεχώς το μάτι με πολύ νάζι. Ακόμα και όταν τελείωσε το φαγητό συνέχισα να πίνω με πολύ μικρές γουλιές, αναστενάζοντας ενίοτε, στριφογυρίζοντας το κρασί στο ποτήρι και μόνο η αυστηρότης του χαρακτήρος μου διέσωσε 200ml από τη φιάλη. Το επί πλέον σώμα έδινε μια απατηλή αίσθηση λιγώτερης οξύτητας, αναληθές εφ' όσον κουμαντάρισε τόσο ανάλαφρα τις ωμές αγκινάρες με τα 4 τριμμένα τυριά, ενώ η κομψή ισορροπία έκανε απολαυστική την επίγευση.
Ηθικό δίδαγμα 1: ερευνάτε τα γραφάς επιμελώς, αλλά όταν τις μάθετε, πάρτε ρίσκα. Χωρίς ρίσκο δεν υπάρχει κίνηση, δεν υπάρχει ζωή. Και αν χάσετε, φροντίσετε προηγουμένως να έχετε μάθει να χάνετε, με χάρη.
Ηθικό δίδαγμα 2: η χρονιά 2019 ήταν μεγάλη για το Ελληνικό κρασί. Εμπρός να την απολαύσουμε!
Υ.γ. Το κρασί δοκιμάστηκε και με ψητόψαρα, βλίτα και κολοκυθάκια και διέπρεψε εκ νέου.