Μαύρη Σπηλιά 2016, Οιν. Ράπτη

     20/9/2016. 2 Σκαθάρια και ένα Ασσύρτικο Νεμέας. Σκαθάρι. Είχα να φάω καλό πολλά χρόνια πριν, από την Πάτμο,

όποτε δοκίμασα εδώ ήταν για πέταμα, εισαγωγής, χάλια, οπότε τα απέφευγα.

     Προχτές όμως είδα αυτά τα δύο και μου φάνηκαν εξαιρετικά, οπότε τα χτύπησα. Και ήταν πολύ καλή ευκαιρία να τα φάω με το Ασύρτικο της Ελένης Ράπτη, που μου έκανε πολύ καλή εντύπωση στις Μεγάλες Μέρες Νεμέας. Τα σταφύλια είναι από το Λεόντιο, στην πλαγιά απέναντι από το οινοποιείο και δροσίζονται το βράδυ από το καθοδικό ρεύμα που κατεβαίνει από τη Στιμάγκα στο βορρά, διασχίζει τη στενή κοιλάδα του Λεοντίου-Γυμνού προς το νότο και καταλήγει στη θάλασσα.

    Τα ψάρια ψήθηκαν σωστά, όπως φαίνεται άλλωστε και συνοδεύτηκαν από υπέροχα αμπελοφάσουλα και κάτι τεράστια καταπράσινα κολοκύθια Τριπολιτσώτικα. Η μανάβισα μου είπε το μυστικό και την άκουσα: τα έκοψα στα 4-κατά μήκος εννοείται-και τα έβρασα έτσι. Γλύκισμα. Λαδολέμονο και σκόρδο με χοντρό αλάτι από τα βράχια συμπλήρωσε την υπέροχη απλότητα.

    Στριφογυρίζουμε τα ποτήρια όλο προσμονή, να δούμε αν είχαμε δίκιο στη Νεμέα. Ναι, είναι τραγανό με έντονη οξύτητα και θυμίζει Σαντορίνη φέτος. Εξαιρετική χρονιά.  Δοκιμάζουμε. Μμμμ, ναι εδώ είμαστε σκάει στον ουρανίσκο και κάνει γκελ. Τρώμε μια μπουκιά ψάρι. Η γεύση του σκαθαριού 20 χρόνια πριν μου ξανάρχεται στο στόμα. Απίστευτο. Ξαναδοκιμάζουμε. Ααα, κρασί για ψάρι στη σχάρα. Όχι μόνο δε λυγίζει, αλλά θέλει κι’άλλο. Παντρεύεται με τη φίνα γεύση του σκαθαριού και μένει στον ουρανίσκο ακόμα και μετά τη μπουκιά από σαλάτα-άλλη μεγάλη επιτυχία απόψε. Συνεχίζουμε με αναστεναγμούς. Η κοφτερή οξύτητα με τη λεμονάτη και λίγο ορυκτώδη φέτος φέτος γεύση του Ασσύρτικου συνεχίζει να διαφεντεύει με χάρη το γεύμα. Βραδυά κι’ αυτή...Τι να πρωτοπείς...Τα ψάρια, το κρασί, τη σαλάτα...ή τη μουσική; Η τελευταία ήταν περίεργα μπλουζ.

    Συνοψίζοντας, τα ψάρια μην τα ψάξετε, είναι λαχείο. Τη Μαύρη Σπηλιά όμως της Ελένης Ράπτη ψάξτε τη. Γιατί φέτος είναι το Ασσύρτικο Σαντορίνης του Φτωχού.

Υ.Γ.2 Το Σκαθάρι (Sondyliosama cantharus) είναι ψάρι των θαλασσίων υδάτων, το οποίο ανήκει στην οικογένεια των σπαριδών και συγγενεύει με τον σαργό, τον σπάρο και το μελανούρι. Επίσης, είναι γνωστό ως ασκάθαρος, βαγιούνο ή βαζιούνο. Είναι ερμαφρόδιτο, γεννιέται ως θηλυκό και στη συνέχεια γίνεται αρσενικό. Ορίστε που νομίζατε πως τα θηλυκά είναι πιο εξελιγμένα. Η εξέλιξη οδηγεί στο αρσενικό. Κάτι θυμάμαι εγώ, που έχω έντονη θηλυκή μεριά.