Σαββατιανό 2019 Κτήμα Κοκοτού

    14.11.2020. Με ένα φίνο, κομψό σαββατιανό και ένα καμπερνέ παγκοσμίου κλάσης μας συστήθηκε το Κτήμα Κοκοτού πίσω στο 1990*. 

Με αντίστοιχη κομψότητα και φινέτσα ξεχωρίζει και τώρα το  Σαββατιανό της σύγχρονης εποχής τους, όχι όπως τότε βέβαια, που το βαρύ –όπως το είχαν καταντήσει-τέμπο της ποικιλίας και άλλα είχαν απομάκρυνει το κοινό και ξεχώριζε σαν τη μύγα μες το γάλα, αλλά εκφράζοντας και τώρα με σαφήνεια το στυλ του κτήματος αλλά και το χαρακτήρα του μεσοκλίματος των αμπελοτοπιών της Σταμάτας, διαφορετικού τόσο από τον στιβαρό των Μεσογείων, όσο και από της Κερατέας με τα παρόμοια pH. Κάνει έτσι έμμεσα ένα κομψό σχόλιο στις ατέρμονες συζητήσεις των καιρών για το τερουάρ, την ορυκτότητα, το στυλ, τη φυτικότητα, τη διαφορετικότητα και άλλα, της εξαιρετικής χρονιάς 2019 συνεπικουρούσης βεβαίως, όπως και της παραμονής με τις φίνες οινολάσπες ως τον Ιούνιο, λόγω κορωνοϊού, πριν εμφιαλωθεί. Συνεργαζόμενοι αμπελώνες 45-60 ετών σε διαμόρφωση κύπελου.

     Χρώμα αχυρόξανθο. Έντονη, αλλά ιδιαίτερα κομψή μύτη από αποξηραμένα άνθη λεμονιάς και ξύσμα, μοσχολέμονο, πράσινα μήλα γκόλτεν και ελάχιστο χαμομήλι. Στόμα εξαιρετικής ισορροπίας ανάμεσα στην οξύτητα και την έκφραση των προαναφερθέντων σε σφιχτή δομή μαζί με άγουρα λευκόσαρκα νεκταρίνια αποκαλύπτει ίχνη ορυκτότητας όπως ανοίγει σιγά-σιγά στο ποτήρι με βενζοϊκά και συνεχίζει αργά καταλήγοντας σε φινετσάτο πιπεράτο και υπόπικρο τελείωμα. Απατηλή αίσθηση ελαφρού σώματος λόγω κομψότητας. Απόδειξη ότι συνόδευσε ένα υψηλής γευστικής έντασης αρνίσιο γιουβέτσι από ξεκοκαλισμένο δίφορο Ναξιώτικο αρνί σε ένα από τα καλύτερα ταιριάσματα, όπου το φαγητό και το κρασί σχεδόν συνομιλούσαν, όπως σε σπάνιες συνευρέσεις πιάνου και βιολιού** ή βιολοντσέλλου και η μακρά απολαυστική επίγευση ακολουθούσε τη γεύση του φαγητού που δεν έλεγε να σβύσει στο στόμα ή στο μυαλό, κάτι σαν το: που πάει η μουσική όταν τελειώνει;

    Πιστεύω πως το γεγονός ότι το κρασί ήταν ενός έτους πλέον βοήθησε πολύ, αφού κάπου εκεί αλλάζει ο χαρακτήρας της ποικιλίας, μεστώνουν τα φρούτα και ταιριάζει περισσότερο με αρνί, αν και η συγκεκριμμένη φιάλη θα πορευόταν ευχαρίστως και με ωραία ψητόψαρα. Ο Γκοντό πίστευε πως δεν θα τα κατάφερνε με το αρνί, αλλά εγώ ήμουν σίγουρος, έχοντας το ήδη δοκιμάσει με μια πάστα με ρεβύθια, ξυνοτύρι Νάξου και λουρίδες σπεκ την προηγουμένη. Πιστεύω επίσης πως με τη δομή που έχει, επιδέχεται παλαίωσης και εφ’ όσον κάθε φορά θα πίνετε ένα διαφορετικό κρασί, πάρτε ένα εξαράκι.

    Και κάτι τελευταίο. Δεν έχει σημασία αν βρήκα πέντε αρώματα φρούτων ή ο,τιδήποτε, ενώ εσείς δύο και κάποιος άλλος επτά ή δεκατρία. Σημασία έχει πως όλοι θα συμφωνήσουμε μάλλον σε μια μύτη εξαιρετικής κομψότητας και σε ένα απολαυστικό κρασί που του τηλεφωνείς το επόμενο πρωί, όπως λένε οι γυναίκες.

*Χάλκινο στο Μπορντώ το 1985 για το πρώτο και πρώτο αργυρό το 1989, ανάμεσα στα πολλά βραβεία για το δεύτερο.

**κάτι σαν τον Arthur Gremiαux και την Clara Haskil σε Mozart, ας πούμε.