Μεγάλη Πέμπτη 2020

    Σήμερα δυσκολεύτηκα. Από τη μία ήθελα να ανεβάσω κάτι σεμνότερο, πιο κοντά στην ουσία της νηστείας, από την άλλη δεν έχει νόημα για μας να ανεβάσω φακές

ή ρεβύθια  κλπ δεν κομίζω γλαύκα. Τελικά αποφάσισα να ανεβάσω δύο πολύ ταπεινά πιάτα, όπως το πρασόρυζο και ένα δικό μου κριθαρότο λαχανικών, αλλά μια φαγούρα με έκανε να ανεβάσω και ένα πιάτο που είναι εξ’ ίσου νηστίσιμο, αλλά πιο ασυνήθιστο σε τα μας και ένα για κόκκινο κρασί.

Ψηφίστε κατά συνείδηση, η ψήφος είναι μυστική, σας εμπιστεύομαι. Η φωτογραφία με την χορτόπιτα είναι σπόιλερ για τεμπέλικες ψυχές, που δεν θα κάνουν τίποτα απ’ όλα αυτά, αλλά θα πάνε μέχρι το σούπερ μάρκετ και θα ψωνίσουν κρασιά και μιά κατεψυγμένη πίτα να ψήσουν.

   Το πρασόρυζο είναι φωτογραφημένο βήμα-βήμα και το κριθαρότο (που περιέχει φασολάκια ή κουκιά, καρότα, πιπεριά, κρεμμύδια ή κρεμμυδάκια φρέσκα, λίγη φρέσκια ντομάτα και σκόρδο) γίνεται με παρόμοιο τρόπο, αμφότερα δε προς το τέλος απαιτούν την αμέριστη προσοχή σας στο χύλωμα, το ρύζι προφανώς περισσότερο. Χρησιμοποιώ κρασί, εκτός από νερό ή αντ’ αυτού στο μαγείρεμα.

Το επόμενο είναι πάστα με αγκινάρες, την ανέβασα πριν μέρες χωρίς λεπτομέρειες, που ιδού, δικές σας. Κανονικά ζητάει τριμμένη παρμεζάνα, αλλά αντικαταστήστε την με τριμένο καρύδι ή φυστίκια Αιγίνης και άνιθο. Μην ξεχάστε το σκόρδο!

Πίνουμε τραγανό Μονόλιθο λευκό από Ροδίτη-Ασύρτικο ή εξ ίσου τραγανή και κομψή λευκή Στροφιλιά από Ροδίτη-Σοβινιόν Μπλαν ή Πέτρινες Πλαγιές Παλυβού, που πρωτολάνσαραν το φοβερό χαρμάνι Μαλαγουζιά Σαρντονέ προ αμνημονεύτων, στιβαρές, στρογγυλές και άτρόμητες, με οξύτητα, σώμα τα πάντα. Τώρα οι αγκινάρες που θεωρείται πως σκοτώνουν το κρασί, απλά ζητούν κάτι με υψηλή οξύτητα, όπως μια σαμπάνια, αλλά επειδή δεν είναι νηστεία αυτό, δίνω 2 επί πλέον επιλογές, το αγαπημένο μου Σοβινιόν Γκρι του Γκιούλη από μεγάλο υψόμετρο στο Κλημέντι ή το Ρωμέϊκο του Μανουσάκη που παρουσίασα πριν μερικές μέρες, με την προϋπόθεση πως τα σφραγίσματά σας δεν έχουν θέμα, αστειεύομαι.

   Ένα ροζέ, ένα κόκκινο ρε Νικολετόπουλε, κάτι; Εντάξει, ο ροζέ Μονόλιθος από Αγιωργίτικο Ασύρτικο συνοδεύει άνετα τα δύο πρώτα πιάτα και προσπαθεί στο τελευταίο, τη μακαρονάδα με μελιτζάνες ή πάστα με μαύρες βιολγικές μελιτζάνες φλάσκες Μαραθώνα που ακούγεται πιο σικ. Αλλά η Νάουσα Μπουτάρη 2017 είναι ταμάμ για το πιάτο, με τη ντομάτα και ελιά πρώτο πλάνο, ωραίες πλούσιες τανινούλες και αυτήν την υπέροχή ξινούτσινη επίγευση, μην ψάχνετε παρακάτω αν την έχετε και είναι εύκολο να την βρείτε. Επειδή όμως το Ξινόμαυρο δεν έχει παντού μόνο φίλους, μία κλασσική Νεμέα 2014 του πατριάρχη θα συνοδεύσει το πιάτο εξ’ ίσου καλά, γλυκόπιοτη, με λιωμένες πλέον τανίνες, τίγκα στο μαυροκέρασο...και τη βρίκετε παντού, επίσης.

   Πως φτιάχνετε τη σάλτσα με τις μελιτζάνες; Το απλούστερο είναι τηγανίσετε μερικές ροδέλες, να φτιάξετε μια σάλτσα φρέσκια ντομάτας με σκόρδο, δυόσμο, και χοντροκομμένο κρεμμύδι και να τα ενώσετε. Μόλικο μαύρο πιπέρι και άφθονο μαϊντανό επί πλέον στο σερβίρισμα εφ’ όσον τυρί γιοκ.

   Πίνετε Ελληνικά κρασιά! Κάνει καλό στην Ελλάδα!