Σχινόπευκο 2019 και δικαιοσύνη.

    20/10/2020. Έτσι, κάτι ανάλαφρο, επειδή οι μέρες, όπως και να το κάνουμε είναι σκοτεινές, μικραίνει κι’ η μέρα...

    Λοιπόν Κυριακή μεσημεράκι και απ το πρωί δεν μας έκανε για μπάνιο, ούτε και για θαλασσινή έξοδο με καλαμαράκια. Κάτσαμε και δουλέψαμε και μετά βγήκαμε να περπατήσουμε. Δεν ήθελα ούτε να παρατσουκαλίσω, κάτι ελαφρύ με ροζέ υποσχέθηκα λοιπόν για το γυρισμό και ταινία leftover από χτες.

    Όμως μυστικά και αθόρυβα πάγωσα το Σχοινόπευκο 2019 των Αμπελώνων Μάρκου για την καπνιστή χοιρινή κα έφτιαξα και ένα ταμπουλέ στα γρήγορα.

    Έ, δεν μπορώ να περιγράψω πόσο ωραία έκατσε με το φαγητό, ανάλαφρα και κομψά, με εκείνο το άρωμα μαστίχας και δεντρολίβανου τόσο-όσο, να μπλέκεται με το ελαφρύ κάπνισμα της μπριζόλας ζεσταμένης στη σχάρα, την ισορροπημένη οξύτητα και κυρίως με τις ανατροπές του σεναρίου, τον δολοφόνο να αλλάζει συνεχώς σχέδια να τα φορτώσει αλλού και να βγει λάδι-κάτι μου θυμίζει αυτό αυτές τις μέρες-αλλά ο φοβερός ντετέκτιβ που δε μπορούσες μεν να τον ξεγελάσεις, ήταν όμως συνεχώς ένα βήμα πίσω απ’ τον ένοχο, και η καλή καρδιά της ηρωίδας μαζί με την εξυπνάδα και το τσαγανό της την τελευταία στιγμή πήραν το πάνω χέρι και μας τον σέρβιραν στο πιάτο μαζί με τα ανάξια τέκνα του εκκλιπόντος στο δρόμο πλέον και αποκληρωμένα λόγω ανικανότητος.

    Εμείς όμως είχαμε ένα ποτήρι ακόμα φίνο, σχεδόν λαϊκό κρασί, για να γιορτάσουμε το θρίαμβο της δικαιοσύνης και της καλοσύνης επάνω στη φαυλότητα, την ανικανότητα, τη μοχθηρία, την απληστία.

    Άντε και στα δικά μας!