Nostos Romeiko 2019

    3/2/2020. Είχα αφήσει μια εκκρεμότητα στην περιγραφή μου για το Ρωμέικο του 2018 εδω, πως θα ήθελα να δοκιμάσω και τη σοδειά του ’19

που είχε εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά στο τεχνικό φύλλο: pH. 3,36 αντί 3,15 αλκοόλ 14 αντί 13,5% και ολική οξύτητα 8 (!) αντί 6,5. Πίστευα πως θα έμοιαζε πιο πολύ με ζόρικη Σαντορίνη ή ένα βαρβάτο Chablis premier cru, όταν το 18άρι έγερνε προς ένα περίεργο Riesling. Χτες λοιπόν το δοκιμάσαμε τη συνοδεία ριζότου κόκκορα με πιπεριές και φρέσκο κρεμμυδάκι.

    Είχα πέσει μέσα. Η θηριώδης οξύτητα, που μάλλον είναι διορθωμένη αφού το pH ήταν ψηλά, ήταν εξαιρετικά ισορροπημένη τόσο από το 14άρι αλκοόλ, όσο και από το υψηλότερο pH με αποτέλεσμα ένα γεμάτο σώμα και μύτη από λευκόσαρκα ροδάκινα και νεκταρίνια, μοσχολέμονα, νεράντζια και ξύσμα και κουμκουάτ και κάποια αγριοβότανα, θυμάρια και άλλα, με τα ίδια στο στόμα. Μεγάλη long-play χορταστική επίγευση. Εννοείται πως τον κόκκορα τον πήγε περίπατο. Θα ήθελα να το έχω δοκιμάσει και νωρίτερα, πριν στρογγυλέψει, όταν ακόμα ήταν τραγανό, 6 μήνες πριν ας πούμε, αλλά αυτά είναι γούστα και τα Chablis τα προτιμώ σχετικά φρέσκα αντί 3-4 χρόνια μετά, όπως οι περισσότεροι.

    Σε κάθε περίπτωση ένα ζόρικο κρασί με πολύ χαρακτήρα στο δεκάρικο. Δε θέλω να σας κουράσω, αλλά είναι μεγάλη μαγκιά να κρατήσεις την ισορροπία τόσο ψηλά, σε άλλο κρασί θα θύμιζε ξύδι ή θα σας ξαλάφρωνε από ένα 20άρικο επί πλέον τουλάχιστον για να πίνεται.